Stromen
Verborgen in een notendop
Steek jij ineens je kopje op
Je bent niet blauw, je bent niet groen
Weet ook niet goed wat jij komt doen
Je zegt, je bent een deel van mij
Verborgen in het donker van de nacht
Van uit een ver verleden
Het was niet goed, het was niet slecht
Het was je weg
Laat mij maar los
Beweeg maar op de stroming van het heden
*Nellie Schild
Laat haar los
Laat haar dansen op het mos
Vochtig van de ochtendtranen
Reikend naar de zon
Hoger, hoger dan de nachtelijke droom
Waar angst van vallen loert
De naaktheid zich kwetsbaar toont
In de stroom van ijskoud water
Laat haar dansen keer op keer
Laat haar reiken keer op keer
Laat haar sprankelen telkens weer
Het kind ontworsteld aan weleer
*Nellie Schild
Vertrouwen
In nevels van mist
Ver aan de horizon
Kwetsbaar, onzichtbaar
Stil verlangen…
In verleden verborgen
Aaneengeregen dagen
Weggestreepte jaren
Stil verlangen
Toekomst wordt NU
Mist vormen tranen
Heden houdt haar adem in
Stil verlangen
*Nellie Schild
Geboorte van een Parel
Aan de diepe oceaan
Dank ik mijn bestaan
Zachtjes klotsend wieg ik mee…
In het duister van de zee
Eb en vloed
Is wat mij voedt
Dag na dag, geeft mij vorm
Doet mijn kleur bepalen
Als mijn tijd gekomen is
En mijn schaal ontsloten is
Glijd ik in je handen
Spiegelend weerkaatst mijn glans
De parels in je tranen
*Nellie Schild
Angst
De zee te diep
De boei te ver
De nacht te donker en te lang
De berg te hoog
De steen te glad
Als angst je wezen heeft verlamd
Dan zal vertrouwen naast je gaan
Zodat je niet zult vallen.
En angst ziet als je vriend
Met vleugels en met vinnen
Geluk
Gelukkig zijn, wie wil dat niet?
Acht knuffels op een dag
De wetenschap heeft het bewezen
Maken voldoende Endorfine aan
Om lichtvoetig het leven aan te gaan
Acht knuffels op één dag
Een gat in de markt!
De bakker geeft bij een halfje brood
Eén knuffel bij de buitendeur
De slager bij een pond gehakt
De vuilnisman, de postmevrouw
Maar ook in het schap bij AH
Heb je ze voor het kiezen
Twee knuffels voor de prijs van één
De caissière geeft je er een knipoog bij
Wat zal het vredig wezen
Mijn vriend
Als rondom alles duister is
Het leven zinloos en verloren
Roep dan de wind
De duister weg te blazen
Roep naar de sterren
Te schitteren op je pad
En ik…. ik pak je hand
En huil met jou je tranen
Op zoek naar zonnestralen
Overpeinzing
Een vonkje dwarrelt uit het licht
En zaait het diepe weten
In het ongeboren kind
De lente herkent zich in de jaargetijden
Het kind weet zich verbonden met de wind
Tot stormen beukend zijn zijn vervreemd
Wat eens zo vanzelfsprekend was
Het vonkje is tot as
De zee raast op de dijken af
Het kind is grootgebracht
En valt op de knieën in het zand
Wanhopig zoekend naar dat wat was
Als het zout der tranen zijn gedaan
De stilte zijn ruimte nemen mag
Dan is daar opnieuw, de Goddelijke vonk in al zijn kracht
*Nellie Schild
Het thema van de gedichten week 2016 is herinneringen
Duimdrop
Winterkou, de straat te glad
Zoektocht naar het verdwaalde kind
Ooit fonkelde de sterren als hoopvol licht
Als voorboden van het ochtendgloren
De gouden pot…….
Verborgen aan het einde van de regenboog
De haren grijs, het lijf te stram
Het kleurenspectrum wat versuft
De zoektocht moeizaam herbeleefd
Met grote grijze gaten
De glimlach als ze duimdrop vindt
Het kind heeft haar niet verlaten
*Nellie Schild
Geef kleur
Geef het een naam de dorheid van verlangen
In de verte echoot de trilling van weleer
Leid mijn hand in de doolhof van de nacht
Waar de glinstering van beekjes de dorre weiden bevloeien
Geef het een naam de dorheid van verlangen
De ziel gevoed met brood en wijn
Doet leven in dorheid niet ontwaken
Laat het tij keren in een explosie van kleuren
Als de dag ontstaat uit de nacht
*Nellie Schild
Angst op de hoeken van de straten
In volle prullenbakken als afval daar gelaten
In de vlucht van de Havik in de strak blauwe lucht
In de Haai onzichtbaar in de golfslag
Angst in het signaal van elke iPhone
Monster van de nacht
In niet verstane woorden
Toch…. wordt het altijd Zomer!
Moeder Aarde
Noord, Oost, Zuid, West
Huil met mij de bittere tranen
Van intolerantie en geweld
Weiger in de energie van jij of ik
Je zelf te verliezen en als slachtoffer te zien
Vertrouw op mij en laat je angsten varen
Liefde kun je tot oneindig delen
Je IK, vertroebeld door de eeuwen
Zal zijn kern weer zien
Hoop met mij, dat blindheid zal genezen
En ieder de Roos van onvoorwaardelijk zijn
In de ander weer mag zien
Zie met mij de heelheid van het al
En laat mij, jullie moeder aarde, jullie allen Helen
*Nellie Schild
Ode aan de doden
In mijn glimlach, leef jij voort
Zoals ooit, ook eens de mijne
Jouw stem wordt nog steeds gehoord
Al is het nu de mijne
De jaren gingen veel te snel
Jouw rimpels en je grijze haar
Die zijn nu als de mijne
En straks als mijn tijd gekomen is
En afscheid reeds genomen is
Echoot mijn stem, mijn glimlach
Terug in de vruchten van mijn stam
Als blijvende herinnering
In een nooit ontworteld einde
Als een vulkaan
Veilig omsluierd door oude aarde
Toont het oog de heuvelrug
Waar zaad in de loop der jaren
Voortgestuwd door de wind
Uiteindelijk haar bestemming vindt
Vredig toont het oog de heuvelrug
Veilig omsluierd door oude aarde
Dat wat het oog niet toont
Trilt, beeft en vecht
In de kracht van een vulkaan
Om te schitteren en te wezen
Als een lichtstraal van de maan
Gevangen onder oude aarde
Strijdend wat het oog niet toont
Om te schitteren als een wezen
Hopend op een milde regen
Voor het leven zich verstomt
Vredig toont het oog de heuvelrug
*Nellie Schild
Discriminatie
Had ik geen ogen, zag niet je kleur
Had ik geen oren, hoorde geen klank
Wat bleef was de glimlach
Een dieper gevoel
In vrede samen, zo als is bedoeld
Jij ongeborene
Veilig in je moeders schoot
Wie zal jou straks beschermen
Tegen domheid en geweld?
*Nellie Schild
Brahma ( scheppende kracht )
Het water zoekt zijn weg naar zee
In de stroming van de dagen
De wal, de dijk, de mensenhand
Die kunnen niet verhoeden
Als het water opgestuwd door het getij
Zijn weg zoekt buiten oevers
En hij onvoorzien zijn offer neemt
Als de wind bedaart, de oever droogt
Opnieuw de aarde wordt beroerd
Zal bij het eerste ochtendlicht
De kracht van het ZIJN zich vinden
*Nellie Schild
Heling
Scherven van verleden
Stuk voor stuk
Opgepakt
Betast
Ontleed
Benoemd
Reikend naar het heden
*Nellie Schild
Ontmoeting
Uit het diepste zijn
Wel jij omhoog
Zoals milde regen
Louterend de aarde
Verborgen pijn
Diep in het hart
In de kracht
Van kosmisch weten
Geeft weldra de Oester
Zijn parel af
*Nellie Schild
Telepathie
Daar zit je, je ogen gesloten
Je armen beschermend om je heen
Kwetsbaar, in de volle Metro van Parijs
Eén halte nog te gaan, de kans om je te troosten
Maar welke vreemde durft het aan
Om troostend een arm om je heen te slaan?
In stilte laat ik jou weten, herken in jou de pijn
Eens komt het goed en zal je openbreken
Je opent je ogen en kijkt me aan
Twee verlegen glimlachen kruisen elkaar
In het diepen weten
*Nellie Schild
Durf
Teken de contouren van je tranen
Als een symfonie aan kleuren
Vloeiend over het blad
Teken de lijnen van je tranen
In het milde weten
Van de onontkoombaarheid
Teken je eigen masker
Met de glimlach om je mond
In het herkennen van zijn oorsprong
Mens durf te leven
* Nellie Schild
Verliefd sta ik te kijken
Naar het groeien van mijn kind
We noemen haar een Boontje
Het is een vrolijk kind
Haar broertje die heet Peentje
Verlegen als hij is
Dat komt doordat zijn vader
Niet de zelfde als die van Boontje is
De jongste van mijn stel
Die noemde ik bij geboorte
Rode biet
Dat komt, ik moest zo blozen
Toen bij de burgerlijke stand
De ambtenaar vermanend
Mij aansprak op de vaders
“Mevrouw dit houdt geen stand!”
Nu kan ik er om lachen
Wat weet die man er van
Ben weer in verwachting
Er komt een Tomaatje aan
Maar mij kan het niet schelen
Ze leven vredig saam
Op 3 vierkante meter
Als voorbeeld voor ons allemaal
Echt waar!
*Nellie Schild
lieve groet, Nellie
Was ik
Was ik een hooi baal
Dan liet ik me, met tranen van het lachen
Gillend de berg afrollen tot ik stil kwam in het dal
Was ik de kerktoren
Dan zou ik hard luiden tot diep in de nacht
En als het feest is, heb ik een vlag
Was ik een haas
Dan bleef ik ver van de weg
Ik zou me toch zeker niet dood laten rijden
Was ik een Den
Dan was ik toch slank
Mijn kruin fier zwiepend en nooit naar de kapper
Was ik een slak
Dan ging ik op m’n gemak
De wereld verkennen en nam hier en daar een hap
Helaas maar ik ben een mens
Met de zon op haar bol en haar fantasie wat op hol
Dat krijg je met zo’n gek oud mens
*Nellie Schild
Laat los
Vlieg mijn kind
Hoog boven de daken
Laat los mijn vriend
Het mag je niet meer raken
Wees vrij lief mens
Jij was niet schuldig
Onschuld deed je
onder modder raken
Met modder in je vleugels
kan je niet vliegen mijn kind
Vlieg nu, met je vleugels breed uit
Tranen doen je wassen
Wind zal je drogen
Zon zal je warmen
God zal je tillen boven alles uit.
Hij kende je strijd
Hij wist van je pijn
Laat los mijn kind, je mag er zijn!
*Nellie Schild
Draadjes
Zijn die je bent
Zoekend, oorspronkelijk mens
Een doos met draadjes
Verward in elkaar
Zachtjes trekkend die warboel
Waar eindigt dit eindje, waar?
Wie gaf mij die opdracht
Te zoeken mijn kern?
Is dit nu de oorsprong
Is dit nu het mens die ik ben?
Zo peuter ik voorzichtig
Een knoop uit elkaar
Het mens die ik zijn mag
Met vallen en opstaan
Het mens die leert zien
Naar gevolgen van oorzaak
Een ego die dwars ligt
Bij zo vele dingen
Zo vind ik het draadje
Van twijfels en angsten
Het draadje van trots
En die van kritiek
Het draadje van liefde
En mildheid komt los
Het draadje van inzicht
En begrip voor die ander
Zat vaak zo verward in ‘t geheel
Nu alles ontward raakt
Zal ik dan begrijpen
De mens die ik zijn mag, erkend?
*Nellie Schild
Deze twee gedichten zijn uit de bundel; “Geef mij je Hand”. Er werden er reeds 200 verkocht en de opbrengst ging naar “Oma’s voor Oma’s in Oeganda.”
uit de bundel: “Triljoenen korrels maken strand.”
Ovaal
In de armoede van leegte
Gevangen in wit ovaal
Vult mijn lichaam
De klank der lege zalen
Stilstaand bij de armoede van leegte
Weerkaats in het licht der stralen
Gevangen in een wit ovaal
Mijn silhouet
In de armoede van leegte
Kleurt het licht der stralen
Spetteren de kleuren
Als vurig diep beminnen
Een naamloos
Diep beroeren, roerloos
Bodemloos herkennen
Mijn silhouet
*Nellie Schild
Lumen Solare
( Zon die zijn energie verspreidt )
Liefde is, waar ik uit putten mag
De glimlach zonder woorden
Lumen Solare
Als warme deken op mijn pad
De stille, stilte in mijn hart
De trilling van de leeuwerik
Beroert … innerlijke snaren
Vertrouwen biedt zijn kracht
In kosmische voorzienigheid
Vergeet-mij-nietjes tooien ongeremd
Mijn erf, mijn hof mijn levenspad
*Nellie Schild
Gedichten week met als thema “Muziek
De laatste tonen
De zee trekt zijn registers open
Door maan en sterren gedirigeerd
In de cadans van de wind
Toont de vloedlijn zijn geheimen
In plastic, hout en lege flessen
En soms het speeltje van een kind
In de lucht weerkaatst gekrijs
Van onverzadigbare meeuwen
De horizon toont een notendop
Die stevent op de haven aan
Vergezeld door monotone bassen
Vanaf de dijk weergalmt de wanhoop in een schreeuw
Wat eens begon met ijle klanken
Gekoesterd en bemind, bejubeld en bezongen
Slaap kindje slaap, je moeder houdt de wacht
Kentert zich in de smartelijke tonen
Als langs het tuinpad van mijn vader, de tijd niet heeft gewacht
“Laudate Dominium”……… het is volbracht
*Nellie Schild
Lege armen
Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan
Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt jouw silhouet zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?
Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen
*Nellie schild
Opnieuw Pasen (Matthäus-Passion )
Onder de gewelven van Gotiek
O, hoofd bedekt met wonden
Orgeltonen resoneren
Met smart en hoon zijn klanken
Houtskool tekent lijden als gedicht
O, hoofd ten spot ombonden
Op de oude grafsteen valt het kille licht
Eertijds gekroond met stralen
Huiverend op de harde bank
Waarlangs nu druppelen dalen
Wordt mijn ziel opnieuw geraakt
*Nellie Schild
Lente
Bij het lengen der dagen
Verlaten de vragen
Naar wat is geweest
De akker geploegd
De Wilg geknot
Contouren bepaald
De zon geeft zijn groei
De maan haar kracht
De sterren doen dromen
De tijden die komen
Herkenbare kleur
Opnieuw doet de lente zich vormen
*Nellie Schild
Uit liefde
Liefde zal opnieuw uit as herrijzen
Aangewakkerd door de wind
Spoelt de regen mild de aarde
Als het vuur zichzelf vernietigd heeft
*Nellie Schild
Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan
Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt jouw silhouet zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?
Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen
*Nellie schildLege armen
Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan
Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt jouw silhouet zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?
Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen
*Nellie schild
Lege armen
Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan
Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt jouw silhouet zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?
Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen
*Nellie schild