Nellie Schild Gedichten

 1381334_641953915836283_1530528548_n

 

Stromen

Verborgen in een notendop

Steek jij ineens je kopje op

Je bent niet blauw, je bent niet groen

Weet ook niet goed wat jij komt doen

Je zegt, je bent een deel van mij

Verborgen in het donker van de nacht

Van uit een ver verleden

Het was niet goed, het was niet slecht

Het was je weg

Laat mij maar los

Beweeg maar op de stroming van het heden

*Nellie Schild

 

Laat haar los

Laat haar dansen op het mos

Vochtig van de ochtendtranen

Reikend naar de zon

Hoger, hoger dan de nachtelijke droom

Waar angst van vallen loert

De naaktheid zich kwetsbaar toont

In de stroom van ijskoud water

Laat haar dansen keer op keer

Laat haar reiken keer op keer

Laat haar sprankelen telkens weer

Het kind ontworsteld aan weleer

*Nellie Schild

 

Vertrouwen
In nevels van mist

Ver aan de horizon
Kwetsbaar, onzichtbaar
Stil verlangen…
In verleden verborgen
Aaneengeregen dagen
Weggestreepte jaren
Stil verlangen
Toekomst wordt NU
Mist vormen tranen
Heden houdt haar adem in
Stil verlangen

*Nellie Schild

 

Geboorte van een Parel

Aan de diepe oceaan
Dank ik mijn bestaan
Zachtjes klotsend wieg ik mee…
In het duister van de zee
Eb en vloed
Is wat mij voedt
Dag na dag, geeft mij vorm
Doet mijn kleur bepalen
Als mijn tijd gekomen is
En mijn schaal ontsloten is
Glijd ik in je handen
Spiegelend weerkaatst mijn glans
De parels in je tranen
*Nellie Schild

 

 

 

 

 

Angst

De zee te diep

De boei te ver

De nacht te donker en te lang

De berg te hoog

De steen te glad

Als angst je wezen heeft verlamd

Dan zal vertrouwen naast je gaan

Zodat je niet zult vallen.

En angst ziet als je vriend

Met vleugels en met vinnen

 

Geluk

Gelukkig zijn, wie wil dat niet?

Acht knuffels op een dag

De wetenschap heeft het bewezen

Maken voldoende Endorfine aan

Om lichtvoetig het leven aan te gaan

Acht knuffels op één dag

Een gat in de markt!

De bakker geeft bij een halfje brood

Eén knuffel bij de buitendeur

De slager bij een pond gehakt

De vuilnisman, de postmevrouw

Maar ook in het schap bij AH

Heb je ze voor het kiezen

Twee knuffels voor de prijs van één

De caissière geeft je er een knipoog bij

Wat zal het vredig wezen

 

Mijn vriend

Als rondom alles duister is

Het leven zinloos en verloren

Roep dan de wind

De duister weg te blazen

Roep naar de sterren

Te schitteren op je pad

En ik…. ik pak je hand

En huil met jou je tranen

Op zoek naar zonnestralen

 

Overpeinzing

Een vonkje dwarrelt uit het licht

En zaait het diepe weten

In het ongeboren kind

De lente herkent zich in de jaargetijden

Het kind weet zich verbonden met de wind

Tot stormen beukend zijn zijn vervreemd

Wat eens zo vanzelfsprekend was

Het vonkje is tot as

De zee raast op de dijken af

Het kind is grootgebracht

En valt op de knieën in het zand

Wanhopig zoekend naar dat wat was

Als het zout der tranen zijn gedaan

De stilte zijn ruimte nemen mag

Dan is daar opnieuw, de Goddelijke vonk in al zijn kracht

*Nellie Schild

 

 

 

Het thema van de gedichten week 2016 is herinneringen

Duimdrop

Winterkou, de straat te glad

Zoektocht naar het verdwaalde kind

Ooit fonkelde de sterren als hoopvol licht

Als voorboden van het ochtendgloren

De gouden pot……. 

Verborgen aan het einde van de regenboog

De haren grijs, het lijf te stram

Het kleurenspectrum wat versuft

De zoektocht moeizaam herbeleefd

Met grote grijze gaten

De glimlach als ze duimdrop vindt

Het kind heeft haar niet verlaten

*Nellie Schild

 

Geef  kleur

 

Geef het een naam de dorheid van verlangen

In de verte echoot de trilling van weleer

Leid mijn hand in de doolhof van de nacht

Waar de glinstering van beekjes de dorre weiden bevloeien

Geef het een naam de dorheid van verlangen

De ziel gevoed met brood en wijn

Doet leven in dorheid niet ontwaken

Laat het tij keren in een explosie van kleuren

Als de dag ontstaat uit de nacht

*Nellie Schild

 

Angst op de hoeken van de straten

In volle prullenbakken als afval daar gelaten

In de vlucht van de Havik in de strak blauwe lucht

In de Haai onzichtbaar in de golfslag

Angst in het signaal van elke iPhone

Monster van de nacht

In niet verstane woorden

Toch…. wordt het altijd Zomer!

Moeder Aarde

Noord, Oost, Zuid, West
Huil met mij de bittere tranen
Van intolerantie en geweld
Weiger in de energie van jij of ik
Je zelf te verliezen en als slachtoffer te zien
Vertrouw op mij en laat je angsten varen
Liefde kun je tot oneindig delen
Je IK, vertroebeld door de eeuwen
Zal zijn kern weer zien
Hoop met mij, dat blindheid zal genezen
En ieder de Roos van onvoorwaardelijk zijn
In de ander weer mag zien
Zie met mij de heelheid van het al
En laat mij, jullie moeder aarde, jullie allen Helen

*Nellie Schild

 

Ode aan de doden

In mijn glimlach, leef jij voort
Zoals ooit, ook eens de mijne
Jouw stem wordt nog steeds gehoord
Al is het nu de mijne
De jaren gingen veel te snel
Jouw rimpels en je grijze haar
Die zijn nu als de mijne
En straks als mijn tijd gekomen is
En afscheid reeds genomen is
Echoot mijn stem, mijn glimlach
Terug in de vruchten van mijn stam
Als blijvende herinnering
In een nooit ontworteld einde

 

Als een vulkaan

 Veilig omsluierd door oude aarde
Toont het oog de heuvelrug
Waar zaad in de loop der jaren
Voortgestuwd door de wind
Uiteindelijk haar bestemming vindt
Vredig toont het oog de heuvelrug 

Veilig omsluierd door oude aarde
Dat wat het oog niet toont

Trilt, beeft en vecht
In de kracht van een vulkaan
Om te schitteren en te wezen
Als een lichtstraal van de maan
Gevangen onder oude aarde
Strijdend wat het oog niet toont
Om te schitteren als een wezen
Hopend op een milde regen

Voor het leven zich verstomt
Vredig toont het oog de heuvelrug

*Nellie Schild

 

Discriminatie     

Had ik geen ogen, zag niet je kleur
Had ik geen oren, hoorde geen klank
Wat bleef was de glimlach
Een dieper gevoel
In vrede samen, zo als is bedoeld
Jij ongeborene
Veilig in je moeders schoot
Wie zal jou straks beschermen
Tegen domheid en geweld? 

*Nellie Schild

 

Brahma  (  scheppende kracht )

Het water zoekt zijn weg naar zee
In de stroming van de dagen
De wal, de dijk, de mensenhand
Die kunnen niet verhoeden
Als het water opgestuwd door het getij
Zijn weg zoekt buiten oevers
En hij onvoorzien zijn offer neemt
Als de wind bedaart, de oever droogt
Opnieuw de aarde wordt beroerd
Zal bij het eerste ochtendlicht
De kracht van het ZIJN zich vinden

*Nellie Schild

 Heling

Scherven van verleden
Stuk voor stuk
Opgepakt
Betast
Ontleed
Benoemd
Reikend naar het heden

*Nellie Schild

 

Ontmoeting

Uit het diepste zijn
Wel jij omhoog
Zoals milde regen
Louterend de aarde
Verborgen pijn
Diep in het hart
In de kracht
Van kosmisch weten
Geeft weldra de Oester
Zijn parel af
*Nellie Schild

Telepathie

Daar zit je, je ogen gesloten
Je armen beschermend om je heen
Kwetsbaar, in de volle Metro van Parijs
Eén halte nog te gaan, de kans om je te troosten
Maar welke vreemde durft het aan
Om troostend een arm om je heen te slaan?
In stilte laat ik jou weten, herken in jou de pijn
Eens komt het goed en zal je openbreken
Je opent je ogen en kijkt me aan
Twee verlegen glimlachen kruisen elkaar
In het diepen weten
*Nellie Schild

Durf

Teken de contouren van je tranen
Als een symfonie aan kleuren
Vloeiend over het blad
Teken de lijnen van je tranen
In het milde weten
Van de onontkoombaarheid
Teken je eigen masker
Met de glimlach om je mond
In het herkennen van zijn oorsprong

Mens durf te leven
* Nellie Schild

Verliefd sta ik te kijken
Naar het groeien van mijn kind
We noemen haar een Boontje
Het is een vrolijk kind
Haar broertje die heet Peentje
Verlegen als hij is
Dat komt doordat zijn vader
Niet de zelfde als die van Boontje is
De jongste van mijn stel
Die noemde ik bij geboorte
Rode biet
Dat komt, ik moest zo blozen
Toen bij de burgerlijke stand
De ambtenaar vermanend
Mij aansprak op de vaders
“Mevrouw dit houdt geen stand!”
Nu kan ik er om lachen
Wat weet die man er van
Ben weer in verwachting
Er komt een Tomaatje aan
Maar mij kan het niet schelen
Ze leven vredig saam
Op 3 vierkante meter
Als voorbeeld voor ons allemaal
Echt waar!
*Nellie Schild
lieve groet, Nellie

Was ik

Was ik een hooi baal
Dan liet ik me, met tranen van het lachen
Gillend de berg afrollen tot ik stil kwam in het dal
Was ik de kerktoren
Dan zou ik hard luiden tot diep in de nacht
En als het feest is, heb ik een vlag
Was ik een haas
Dan bleef ik ver van de weg
Ik zou me toch zeker niet dood laten rijden
Was ik een Den
Dan was ik toch slank
Mijn kruin fier zwiepend en nooit naar de kapper
Was ik een slak
Dan ging ik op m’n gemak
De wereld verkennen en nam hier en daar een hap
Helaas maar ik ben een mens
Met de zon op haar bol en haar fantasie wat op hol
Dat krijg je met zo’n gek oud mens
*Nellie Schild

Laat los

Vlieg mijn kind
Hoog boven de daken
Laat los mijn vriend
Het mag je niet meer raken

Wees vrij lief mens
Jij was niet schuldig
Onschuld deed je
onder modder raken

Met modder in je vleugels
kan je niet vliegen mijn kind

Vlieg nu, met je vleugels breed uit
Tranen doen je wassen
Wind zal je drogen
Zon zal je warmen

God zal je tillen boven alles uit.
Hij kende je strijd
Hij wist van je pijn
Laat los mijn kind, je mag er zijn!

*Nellie Schild

Draadjes

Zijn die je bent
Zoekend, oorspronkelijk mens
Een doos met draadjes
Verward in elkaar
Zachtjes trekkend die warboel
Waar eindigt dit eindje, waar?

Wie gaf mij die opdracht
Te zoeken mijn kern?
Is dit nu de oorsprong
Is dit nu het mens die ik ben?
Zo peuter ik voorzichtig
Een knoop uit elkaar

Het mens die ik zijn mag
Met vallen en opstaan
Het mens die leert zien
Naar gevolgen van oorzaak
Een ego die dwars ligt
Bij zo vele dingen

Zo vind ik het draadje
Van twijfels en angsten
Het draadje van trots
En die van kritiek
Het draadje van liefde
En mildheid komt los

Het draadje van inzicht
En begrip voor die ander
Zat vaak zo verward in ‘t geheel
Nu alles ontward raakt
Zal ik dan begrijpen
De mens die ik zijn mag, erkend?

*Nellie Schild

Deze twee gedichten zijn uit de bundel; “Geef mij je Hand”. Er werden er reeds 200 verkocht en de opbrengst ging naar “Oma’s voor Oma’s in Oeganda.”

uit de bundel: “Triljoenen korrels maken strand.”

Ovaal

In de armoede van leegte
Gevangen in wit ovaal
Vult mijn lichaam
De klank der lege zalen
Stilstaand bij de armoede van leegte
Weerkaats in het licht der stralen
Gevangen in een wit ovaal
Mijn silhouet

In de armoede van leegte
Kleurt het licht der stralen
Spetteren de kleuren
Als vurig diep beminnen
Een naamloos
Diep beroeren, roerloos
Bodemloos herkennen
Mijn silhouet

*Nellie Schild

Lumen Solare

( Zon die zijn energie verspreidt )

Liefde is, waar ik uit putten mag
De glimlach zonder woorden
Lumen  Solare
Als warme deken op mijn pad
De stille, stilte in mijn hart
De trilling van de leeuwerik
Beroert … innerlijke snaren
Vertrouwen biedt zijn kracht
In kosmische voorzienigheid
Vergeet-mij-nietjes tooien ongeremd
Mijn erf, mijn hof mijn levenspad

*Nellie Schild

Gedichten week met als thema “Muziek

De laatste tonen

De zee trekt zijn registers open
Door maan en sterren gedirigeerd
In de cadans van de wind
Toont de vloedlijn zijn geheimen
In plastic, hout en lege flessen
En soms het speeltje van een kind

In de lucht weerkaatst gekrijs
Van onverzadigbare meeuwen
De horizon toont een notendop
Die stevent op de haven aan
Vergezeld door monotone bassen
Vanaf de dijk weergalmt de wanhoop in een schreeuw

Wat eens begon met ijle klanken
Gekoesterd en bemind, bejubeld en bezongen
Slaap kindje slaap, je moeder houdt de wacht
Kentert zich in de smartelijke tonen
Als langs het tuinpad van mijn vader, de tijd niet heeft gewacht
“Laudate Dominium”……… het is volbracht
*Nellie Schild

Lege armen

Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan

Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt  jouw silhouet  zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?

Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen

*Nellie schild

Opnieuw Pasen   (Matthäus-Passion )

Onder de gewelven van Gotiek
O, hoofd bedekt met wonden
Orgeltonen resoneren
Met smart en hoon zijn klanken
Houtskool tekent lijden als gedicht
O, hoofd ten spot ombonden
Op de oude grafsteen valt het kille licht
Eertijds gekroond met stralen
Huiverend op de harde bank
Waarlangs nu druppelen dalen
Wordt mijn ziel opnieuw geraakt

*Nellie Schild

Lente

Bij het lengen der dagen
Verlaten de vragen
Naar wat is geweest
De akker geploegd
De Wilg geknot
Contouren bepaald

De zon geeft zijn groei
De maan haar kracht
De sterren doen dromen
De tijden die komen
Herkenbare kleur
Opnieuw doet de lente zich vormen

*Nellie Schild

Uit liefde
Liefde zal opnieuw uit as herrijzen
Aangewakkerd door de wind
Spoelt de regen mild de aarde
Als het vuur zichzelf vernietigd heeft
*Nellie Schild
   Lege armen

Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan

Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt  jouw silhouet  zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?

Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen

*Nellie schildLege armen

Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan

Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt  jouw silhouet  zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?

Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen

*Nellie schild
Lege armen

Jouw schim doet mij
Mijn pas versnellen
Pad in pad uit
Op zoek naar jou
De kassa met zijn lange rij
Omarmt jou in hun midden
Pardon, mag ik?
Mijn kind staat daar
Laat mij hem toch omarmen?
Omfloerst zie ik hem aan
Een schim was met mij heen gegaan

Schichtig als een ree
Achter dikke stammen
Flits je heen en weer
Ongrijpbaar gelijk verlangen
In de schaduw van bomen
Samen met de wind
Speelt  jouw silhouet  zijn spel
Slik ik de vele tranen
Mijn kind, mijn lief
Laat mij je toch omarmen?

Mijn hoofd tegen je borst
Omstrengeling van armen
De ochtend toont zijn werkelijkheid
Laat zien mijn lege armen

*Nellie schild